Brugge is al eeuwenlang een mondiale stad gericht op de wereld. Deze troef willen we inzetten om de ontwikkelingssamenwerking en internationale solidariteit te versterken. We verhogen het stedelijk budget voor ontwikkelingssamenwerking naar 0,7 procent van de stadsbegroting. Zo behouden we de Noord-Zuidwerking van de stad en breiden we die uit naar landen waarvan veel mensen in Brugge wonen. Deze internationale samenwerking moet de lokale noden van de landen in ontwikkeling ondersteunen, het kan geen ‘liefdadigheid’ zijn op voorwaarde van het westen. We hebben speciale aandacht voor sociale projecten die streven naar groene ontwikkeling, het wegwerken van armoede en het emanciperen van vrouwen en meisjes.

We ondersteunen ook organisaties en projecten die werken rond internationale solidariteit. We hebben hierbij zowel aandacht voor initiatieven in Brugge ter sensibilisering als engagement elders in de wereld. We bouwen Brugge verder uit als Faire Gemeente, waarbij we producten aankopen met een FairTrade label.

 Ontwikkelingssamenwerking blijft natuurlijk symptoombestrijding van een groter probleem, namelijk de ongelijke handelspolitiek en buitenlandse politiek in België en de Europese Unie. We willen alle landen ondersteunen die streven naar politieke en economische soevereiniteit. Het stadsbestuur moet een ethisch financieel beleid voeren, met respect voor de mensenrechten en duurzame ontwikkeling. We gaan niet in zee met landen of bedrijven die terrorisme steunen.

De oorlog in Gaza is, in verhouding tot de bevolking, de dodelijkste van de 21e eeuw als het gaat om burgerslachtoffers. In de eerste maanden van de oorlog stierven 250 mensen per dag onder de bombardementen van het Israëlische leger. In de eerste zes weken van de oorlog doodde Israël meer vrouwen en kinderen dan de Verenigde Staten deden in Irak in een heel jaar na de invasie van 2003. In januari betoogden 300 Bruggelingen tegen de oorlog in Gaza en de Israëlische bezetting. De stad moet de eisen van de Brugse vredesbeweging onderschrijven. Zo moet er een boycot komen waarbij alle samenwerking met het land wordt stopgezet, zolang het internationaal recht schendt. We onderhouden ook geen handelsrelaties of werken niet samen met Israëlische bedrijven die de bezetting van Palestina steunen. Zo volgen we het voorbeeld van Gent, dat na veel druk producten uit de bezette gebieden boycot.

Brugge als solidaire stad moet ook het debat aangaan over het koloniale verleden. Leopold II, Belgisch koning die de kolonisatie van Congo vormgaf en zich gewelddadig verzette voor democratisering, kreeg zo een grote plaats in het Belgische straatbeeld. Het werk van internationale solidariteit moet samengaan met deze culturele strijd om onze maatschappij te dekoloniseren. We kiezen ervoor om de publieke ruimte te dekoloniseren, we denken na over de invulling van de Leopold-II laan. We willen hierbij verschillende partners bij betrekken, zoals de bewoners, middenveldorganisaties, academici en anderen.

We denken ook na over hoe we het verzet tegen kolonialisme en discriminatie een plaats kunnen geven. Denk dan aan historische figuren zoals Rosa Parks, die een belangrijke rol nam in de civil-rights beweging in de VS,  Patrice Lumumba, de eerste premier van Congo, vermoord door onder andere inmenging van België en antiapartheid verzetsstrijder Nelson Mandela.

De stad moet ook de herdenking over de gruwelen van het nazisme  blijven herinneren. Net als andere steden kreeg Brugge het hard te verduren tijdens Wereldoorlog 2. Zij die zich verzetten tegen het naziregime horen een ereplaats te krijgen. We zetten de werkgroep Struikelstenen Brugge verder, zo willen we de slachtoffers herinneren in onze publieke ruimte. Daarnaast maken we werk van activiteiten en herdenkingsplechtigheden op 8 mei, in samenwerking met de 8-mei coalitie. 8 mei, verwijzend naar 8 mei 1945,  vieren we namelijk de overwinning op het nazisme. Als solidaire stad willen we gehoor bieden aan vakbonden en middenveldorganisaties die opkomen voor mensenrechten, inspraak en tegen haat, racisme en seksisme.